Human Resource Management. Dat is nog eens even iets anders dan het onderwijs. Dat vindt Jeroen (62) ook. Toch koos hij er op zijn 58e levensjaar pas voor om leerkracht te worden. Voor die tijd verdiende hij zijn sporen in het bedrijfsleven. Met terugwerkende kracht kan Jeroen toch volmondig zeggen dat het voor de klas staan hem op het lijf is geschreven. En dankzij A’DAM Onderwijs kreeg zijn overstap naar het onderwijs snel vorm.
Jeroen, een bijzonder verhaal. Kan je allereerst iets vertellen over je carrière in Human Resource Management?
“Zeker, ik heb me jarenlang beziggehouden met veranderprocessen binnen bedrijven. Denk aan omslagprocessen, maar ook grote bezuinigingsoperaties. Het had altijd te maken met veranderingen waardoor mensen van werk moesten veranderen. Ik heb dat als teamleider, manager, senior beleidsadviseur en directeur gedaan binnen verschillende organisaties. Zelfs nog als interimmer voor een fancy bureau. Het had voordelen, zeker financieel. Wat zorgde voor een prima leven. Toch begon het na een tijdje te knagen.
Wat was dat kantelpunt?
“Op een avond zat ik voor de tv. In de tijd dat er een hele vluchtelingenstroom richting Griekenland en Turkije trok. Je zag mensen in bootjes gewoon verdrinken. Ik kreeg meteen het gevoel dat ik iets moest doen. Want dit kon niet. Maar wat ga je dan doen? Ga je daar zelf met je poten in het water staan om drenkelingen eruit te trekken? Dat kan. Of kan ik op een andere manier bijdragen? Toen ik niet veel later een documentaire zag, vielen veel dingen samen. De docu ging over een onderwijzeres in Brabant. Ze gaf les aan nieuwkomers, kinderen van vluchtelingen die net in Nederland zijn en op school onze taal moeten leren. Ik vond dat zo mooi en wist meteen dat dit hetgeen was wat ik wilde doen. Ik wist alleen nog niet hoe.”
Wanneer wist je dat wel?
“Voor het overlijden van Eberhard van der Laan, burgemeester van Amsterdam, vertelde hij in Zomergasten vol emotie over zijn naderende dood. Hij had een boodschap die later ook in zijn afscheidsbrief stond: ‘Zorg goed voor onze stad en voor elkaar’. Dat raakte mij zo. Ik ben een Amsterdammer. Ik heb veel aan deze stad te danken. Het is een geweldige stad. Ik ben hier niet geboren, maar ik wist op mijn 14e al dat ik hier wilde wonen. Het voelt hier als thuis. Hier is het nooit saai. De dynamiek afgewisseld met prachtige rustplekken. Maar de boodschap van Eberhard maakte het voor mij duidelijk dat ik het onderwijs in wilde. In Amsterdam. Om iets terug te doen voor deze stad.”
Dat is gelukt via A’DAM Onderwijs?
“Ja, via A’DAM Onderwijs kon ik een soort leer-werktraject volgen. Je krijgt dan een lerarenopleiding en tegelijkertijd ga je ook echt aan de slag als leraar op een school. Een prachtige combinatie die heel goed werkt. Wat je leert tijdens de opleiding kan je direct in de praktijk brengen. Zo heb ik de pabo kunnen doen in twee jaar. Je behandelt alles van de oorspronkelijke pabo, maar dan gecomprimeerd, samengeperst. Heel intensief, maar heel waardevol.”
En hoe bevalt het docentschap na zo’n vier jaar?
“Ik heb mijn roeping gevonden. Natuurlijk heb ik veel moeten leren. Orde houden bijvoorbeeld. Ik had het naïeve idee dat dit op een natuurlijke manier zou gaan omdat ik al wat ouder ben. Maar zo werkt dat dus niet. Kinderen zijn een spiegel. Wat jij doet, doen zij ook. Ben je ’s ochtends stront chagrijnig en heb je zoiets ‘ik heb vandaag helemaal geen zin in dit gedoe’, een klas pikt dit op en je krijgt dit zonder twijfel net zo hard terug. Kinderen hebben een ongelofelijke antenne. Hetzelfde geldt voor consequent zijn. Ben je dit wel of niet? Ze hebben dit binnen no time door. Maar het is prachtig werk. Ik had eergisteren een jongetje in mijn klas met nieuwkomers. Een jongetje van zeven uit Marokko. En hij zei in nog gebrekkig Nederlands: ‘Meester, als jullie straks naar huis zijn, ga ik stiekem terug naar school om lekker verder te leren.’ Dat is toch geweldig?”
Wat heb je nodig om zo’n bijzondere overstap uit bijvoorbeeld het bedrijfsleven naar het onderwijs tot een succes te maken?
“Vertrouwen van je school, collega’s en de directie. Hier op De Vindplaats heb ik het getroffen. Ik ben vier jaar geleden op eigen houtje een school gaan zoeken. Gevraagd of ik op gesprek mocht komen, zelfs stages aangevraagd. En hier vond ik een school met een directie die me alle ruimte heeft gegeven om deze stap te maken. Dat zou sowieso mijn advies zijn aan mensen die dezelfde stap overwegen. Gebruik je eigen netwerk en wees proactief. Bij elke school waar ik aanbelde, stonden ze ervoor open dat ik kwam kijken of meelopen. Er is zo’n krapte op deze arbeidsmarkt. Scholen staan te springen om gemotiveerde nieuwe krachten. Voor mij is het de beste keus die ik had kunnen maken.”
Terug naar het overzicht
